Bruisend Brussel

– traduction du texte en français : Bruxelles pétillante –

Brussel is een stad van plassende beelden, een plassende hond, een plassend meisje, een plassend jongetje.

Het plassende jongetje, Manneke Pis, trekt elke dag vele honderden toeristen, het meisje staat in een verloren hoekje.

En toch is die hond het symbool van het eigentijdse Brussel, het “zinneke”, de straathond, de bastaard. Nonchalant, anarchistisch, eigenzinnig, een plantrekker met wortels alom en nergens. Een hond die snuffelt aan het leven.

Dik tien jaar geleden zette een groep enthousiastelingen hun schouders onder een nieuw artistiek en sociaal initiatief, de Zinneke Parade.

Sindsdien trekken om de twee jaar honderden vrijwilligers vanuit vele hoeken van de stad richting centrum en vervloeien ze in een reusachtige, bonte stoet, met klank en kleur uit de hele wereld. Vooral jongeren uit minder florissante wijken, en vaak met oma’s en opa’s in verre oorden, blazen de straten nieuw leven in. Maar ook jeugdbewegingen en verenigingen uit chiquere buurten dansen mee. De verbeelding is even aan de macht en tienduizenden kijken en juichen vanop de voetpaden.

Ook zonder parade is Brussel elke dag een kleurrijke en vuile stad, waar zo’n 180 nationaliteiten een stek hebben gevonden. Het botst af en toe in het hedendaagse Babel, het is niet altijd makkelijk samenleven, maar het geeft Brussel een heel eigen karakter, zoals opnieuw duidelijk werd bij de recente gemeenteraadsverkiezingen, in oktober 2012.

Terwijl in Vlaanderen een Vlaams-nationalistische partij veel kiezers verleidde, stonden in Brussel mensen met vele moedertalen op één lijst. Groenen, liberalen, christenen, socialisten… allemaal verzamelden ze achter hun lijstnummer kandidaten die geboren zijn in Oostende of in Luik, in Kinshasa of in Tanger, in het Turkse Emirdag of in Madrid.

Officieel is Brussel een tweetalige stad, waar alle straten twee namen hebben, -een Nederlandstalige en een Franstalige- en alle burgers het recht hebben om in elk van die twee talen bediend te worden aan de gemeentelijke loketten. In werkelijkheid is de Belgische hoofdstad “multitalig” en hoef je maar naar de GSM-gesprekken op de tram te luisteren, om dat te ontdekken.

En al die talen spelen ook toneel, maken muziek, organiseren tentoonstellingen, koken heerlijke gerechten, verkopen waren uit het thuisland en vereren goden in vele gedaanten. Brussel bruist…. En soms botsen de bubbels.